ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ (8ο μέρος)

Εδώ μπορείτε να διαβάστε το 7ο μέρος.         

                                                                            

                                                                      

         Προς Α. του χωριού έχομε το βουνό Κρας-τεπέ στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται ο κάμπος Καρπουζλούκι, του οποίου τα χωράφια είναι τα καλύτερα του χωριού. Σ' αυτόν τον κάμπο προοδεύουν θαυμάσια ο καπνός και τα σιτηρά, και στα χαμηλότερα μέρη του οι πατάτες. Στα χωράφια του τμήματος Σάρπολη προοδεύουν μονάχα δημητριακά. Στο κατά μήκος του ρέματος Σαρακατσάνικα χωράφια προοδεύουν τα δημητριακά και οι πατάτες, μα έρχονται όλα τα χωράφια αυτά δεύτερα ύστερα από τα χωράφια Καρπουζλουκιού.                                                

      Εδώ κατ΄ανάγκην θα ερμηνέψουμε τις ονομασίες μερικών τοποθεσιών του χωριού.

 1) Σάρπολη (ξανθοχώραφα) από το τούρκικο Σαρή=ξανθός και το σλαυϊκό πολ=χωράφι. 

2) Σαρακατσάνικα, όπου είχαν πριν πολλά χρόνια  κατασκηνώσεις οι Σαρακατσάνοι. 

3) Καρπουζλούκι, όπου καλλιεργούσαν οι Τούρκοι καρπούζια. 

4) Σογιοτλούκ από το τούρκικο σογιούτ-ιτέα.

5) Μεζαρλούκια από το τούρκικο μεζάρ=μνήμα.

6 )Κρας-τεπέ από το σλαυϊκό κρας=κόκκινος, και από το τούρκικο τεπέ=λόφος.

7) Πελιτλούκ από το τούρκικο πελίτ=βαλανιδιά.

    Το χωριό μας βρίσκεται ανάμεσα στους δύο αμαξιτούς δρόμους Νευροκοπίου - Εξοχής και Νευροκοπίου - Ποταμών, και τον κάμπο του διασχίζουν αυτοκίνητα κάθε ώρα και στιγμή. Σήμερα έχομε και με την Δράμα και με τα γύρω χωριά καθημερινή συγκοινωνία με αυτοκίνητα, ενώ προ του 1959 ήμαστε για κλάματα. Η συγκοινωνία μας με το Κάτω Νευροκόπι χάρις στην νέα αμαξιτό ήταν εξασφαλισμένη, επίσης ήταν εξασφαλισμένη η συγκοινωνία μας και με την Εξοχή, μα η  συγκοινωνία μας με τα Λευκόγεια ήταν επισφαλής, γιατί  άμα έπεφταν μεγάλες βροχές και άμα έλιωναν τα χιόνια, πλημμυρούσε ο χείμαρρος του χωριού μας και εμποδιζόταν η συγκοινωνία αυτή για πολλές μέρες. Για να διορθωθή το κακό αυτό χρειαζόταν να φτιαχθή επάνω στον χείμαρρο του χωριού μας σιδερένιο γεφύρι. Το γεφύρι αυτό χρειαζόταν το λιγώτερο μισό εκατομμύριο δραχμές για να γίνη, και οι δραχμές αυτές βρίσκοταν πριν λίγα χρόνια στο ταμείο της Κοινότητας Λευκογείων, μα οι Λευκογειάτες δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πως το γεφύρι αυτό θα εξυπηρετούσε θαυμάσια τα συμφέροντα της Κοινότητός των και ξόδεψαν τα λεφτά αυτά αλλού. Πολλοί κάτοικοι της κοινότητας Λευκογείων λέγανε τότε: «Γιατί να φτιάξουμε το γεφύρι Χρυσοκεφάλου και να ωφεληθούν οι Χρυσοκεφαλιώτες ; Ας παν μόνοι τους να βγάλουν τα μάτια τους».

  Μονάχα ένας κοινοτικός Σύμβουλος, ο  λεγόμενος Γιαχγιάς και λίγοι φίλοι του αντελήφθησαν ευθύς εξ αρχής ότι εσύμφερε περισσότερο στους Λευκογειάτες να φτιαχθή το γεφύρι Χρυσοκεφάλου, και είπαν κάποτε χωρίς να εισακουσθούν: «Βρε παιδιά, τι τα θέλομε τα ψέματα; Εμείς χρειαζόμαστε κατά πρώτον λόγον την συγκοινωνία  με την Δράμα και για να πετύχουμε την συγκοινωνία αυτή πρέπει να συγκοινωνήσουμε όχι γωνιακώς  και καγκελοειδώς με την Δράμα, αλλά απ΄ευθείας πρώτα πρώτα με το Χρυσοκέφαλο και με το Κάτω Νετροκόπι, και από κει συνέχεια με την Δράμα. Για να γίνη όμως αυτό πρέπει απαραιτήτως να φτιαχθή το γεφύρι Χρυσοκεφάλου, το οποίον επειδή βρίσκεται στον δρόμο μας θεωρείται και δικό μας γεφύρι».  Οι κάτοικοι όμως των Λευκογείων δεν πείσθηκαν στα λεγόμενα του Γιαχγιά, και έτσι για πολλά χρόνια καθυστέρησε το φτιάξιμο του γεφυριού έως ότου οι αδυσώπητες ανάγκες της συγκοινωνίας με το Νευροκόπι  και με την Δράμα επέβαλαν στους Λευκογειάτες να συντελέσουν στο φτιάξιμο του γεφυριού Χρυσοκεφάλου κατά το 1965 και να σώσουν τον ευατό τους από τις περιπέτειες της συγκοινωνίας με τα κέντρα.

    Για το κλίμα και την τοποθεσία του χωριού μας έγραψα προπολεμικώς τα εξής στον πίνακα πληροφοριών της Μακεδονικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας: «Το χωρίον μας Βούλκοβον ευρίσκεται εις ύψος 600 περίπου μέτρων από της επιφανείας της θαλάσσης, και επομένως ο κάμπος του χωριού μας θεωρείται ως οροπέδιον. Το κλίμα  ως εκ τούτου είναι ψυχρόν και δεν επιτρέπει την ανάπτυξιν  των ανωφελών κωνώπων και της ελονοσίας. Το χωρίον μας είναι εκτισμένον εις τους πρόποδες λοφίσκου. Μία σειρά του λοφίσκου μας αποκλείει το χωρίον μας εκ Βορρά και το προφυλάττει από τους βορείους ανέμους. Η τοποθεσία του χωρίου μας κρίνεται αρίστη από της απόψεως ταύτης. Ο κατάφυτος κάμπος μας παρέχει θέαμα μαγευτικώτατον. Το χωρίον μας είναι ο παράδεισος της Μακεδονίας».