Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το 8ο μέρος.
Εδώ που έγραψα ότι το χωριό μας είναι ο παράδεισος της Μακεδονίας εμπνεύσθηκα από τυχαίο περιστατικό, το εξής: Προπολεμικώς εκεί που καλλιεργούσα μερικά μου χωράφια, έτυχε να σπείρω πατάτες στο καλύτερο και αποδοτικώτερο χωράφι μου που βρίσκεται κατά την πλευρά του Καρπουζλουκιού, στην τοποθεσία Φασουλώνας. Πήρα τότε από 2 στρέμματα του χωραφιού μου αυτού 3600 οκάδες πατάτες (σ.σ. 4615 κιλά). Και σκέφθηκα: «Αφού από ξερικό χωράφι παίρνω 1800 οκάδες πατάτες κατά στρέμμα, αυτό το ίδιο χωράφι μου εάν ποτισθή, θα μου δώση 3000 οκάδες κατά στρέμμα. Να ιδούμε όμως αν υπάρχουν υπόγεια νερά σε μικρό βάθος για να το εκμεταλλευθώ για το πότισμα». Αυτή η σκέψη μ΄ έκαμε να σκαλίσω μία γωνιά του χωραφιού, την δυτική γωνιά στην κάτω πλευρά του χωραφιού μου αυτού που συνορεύει με το κτήμα του Κων. Στεφανίδη. Προς μεγάλη μου έκπληξη παρετήρησα ότι σε βάθος μισού μέτρου ανέβλυσε νερό. Και επειδή η όρεξη έρχεται τρώγοντας σκάλισα 50 πόντους ακόμα, και είδα να αναβλύζη νερό μπόλικο, και φαντάσθηκα πως έχω την θάλασσα κλατω από τα πόδια μου! Σήμερα οι χωρικοί μας είναι ενθουσιασμένοι από την διαπίστωσιν ότι το έδαφος του κάμπου μας εφ΄ όσον έχει υπόγεια νερά έχει την αντοχή του στην ανομβρία, και δεν καταγίνονται να χρησιμοποιήσουν τα υπόγεια νερά για το πότισμα των χωραφιών τους, παρά χρησιμοποιούν τα νερά του ποταμίσκου Χρυσοκεφάλου - Λευκογείων για το πότισμα των χωραφιών του κάμπου μας και έτσι έχομε όχι παράδεισο αλλά τον υπερπαράδεισο της Μακεδονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου