Όμορφες γειτονιές του χωριού.

 Η ομορφιά του χωριού μας μέσα από τον φωτογραφικό φακό της συγχωριανής μας Σία Κερασσίδου, την οποία και ευχαριστούμε θερμά.

Δημογραφικά στοιχεία.

 

 Οπως αναφέρει ο δάσκαλος του χωριού, ο αείμνηστος Νυμφόπουλος Μιλτιάδης στο βιβλίο του ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ ΔΡΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ, μέχρι το 1933 εγκαταστάθηκαν στο χωριό περίπου 200 οικογένειες.

 

 Το  1940 οι κάτοικοι του χωριού ήταν περίπου 1000. Για την ακρίβεια 979.

   Λόγω του πολέμου που μεσολάβησε και αρκετών χωριανών που προτίμησαν να μην επιστρέψουν στο χωριό αλλά να παραμείνουν και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στην ζωή τους στα μέρη που κατέφυγαν κατά την κατοχή (Γιαννιτσά, Πλατύ κ.α.) η απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 1951 από την ΕΛΣΤΑΤ  βρίσκει το χωριό με 653 κατοίκους. (Τότε ξεκίνησε και η γνωστή μας ανά δέκα χρόνια απογραφή. Εως τότε γινόταν σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα).

   Η συνέχεια είναι γνωστή.

   Πολλοί συγχωριανοί μεταναστεύουν σε άλλες περιοχές της χώρας και σε άλλα κράτη για μια καλύτερη ζωή, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός του χωριού όλο και να συρρικνώνεται. Στην τελευταία απογραφή που έγινε το 2011 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 344.
 

   Το 2021 είναι να γίνει νέα απογραφή.
   

    Πόσοι άραγε θα έχουν απομείνει;

Στον παρακάτω σύνδεσμο PAMENEVROKOPI μπορείτε να δείτε έναν διαδραστικό χάρτη με το πόσους κατοίκους είχε το χωριό (αλλά και των υπόλοιπων  χωριών του λεκανοπεδίου) στις απογραφές που πραγματοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ.

 

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

 Σαν να μην μας έφταναν οι τόσες περιπέτειες για την αξιοποίηση του πλούτου του χωριού μας, μας ήρθε καβάλα και το ζήτημα του ναού του χωριού μας.
 
Το ζήτημα τούτο έχει ως εξής: Η ανέγερση του ναού μας άρχισε κατά το 1938 και τελείωσε κατά το 1955. Είχε και έχει ο ναός μας δύο εξωτερικές πόρτες, από τις οποίες την κυριώτερη που βλέπει προς Βορράν κατάντικρυ στο κέντρο του χωριού και στο δημόσιο δρόμο ζήτησε να την κλείση με τοίχο ο αείμνηστος Μητροπολίτης μας Αγαθάγγελος κατά το 1955, και αντ' αυτής σχεδίασε ούτος ν'ανοίξη κάτω από τα πλαγινά παράθυρα που σκεπάστηκαν εσχάτως από το καμπαναριό, μία πορτίτσα ύψους ενός περίπου μέτρου. Σχηματίσθηκε αμέσως μία τριμελής επιτροπή, από εμένα, τον Μανώλη Μαχαίραν και τον Αλέξανδρο Στεφανίδη, η οποία επιτροπή,

διαμαρτυρήθηκε εντονώτατα στον Μητροπολίτη, και εδήλωσεν εις αυτόν ότι είναι αδικία και αηδία να κλείση διαπαντός η πλέον εμφανίσιμη και μοναδική πόρτα του ναού μας,  η οποία πόρτα προσδίδει αφάνταστη μεγαλπρέπεια στην εμφάνιση του κτιρίου του ναού. Ο Μητρπολίτης μας απείλησε με συλλήψεις για να μας αναγκάση να υποχωρήσωμε, αλλ' εμείς βρήκαμε τους τεχνίτες που ανέλαβαν το γκρέμισμα της πόρτας και τους απείλησαμε με τη σειρά μας, και τότε αυτοί ειδοποίησαν τον Μητροπολίτη ότι αδυνατούν ν' αγγίξουν την πόρτα γιατί προβάλλεται από τους κατοίκους μεγάλη αντίδραση. Ο Μητροπολίτης υποχώρησε, και τώρα η πόρτα εκείνη η θαυμάσια, η μεγαλόπρεπη στέκεται στην θέση της ανέγγιχτη προς τιμήν της Επιτροπής που σχηματίσθηκε. Και σαν θέλετε το σωστό, η πόρτα αυτή ωνομάσθηκε από τον φιλοπαίγμονα λαόν μας πόρτα του Νυμφόπουλου.

   Μετά το 1962 φτιάχθηκε και το καμπαναριό του ναού μας με τις άοκνες προσπάθειες του εφημρίου του ναού μας Παπά Ελευθερίου Ιωσηφίδη.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ (8ο μέρος)

Εδώ μπορείτε να διαβάστε το 7ο μέρος.         

                                                                            

                                                                      

         Προς Α. του χωριού έχομε το βουνό Κρας-τεπέ στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται ο κάμπος Καρπουζλούκι, του οποίου τα χωράφια είναι τα καλύτερα του χωριού. Σ' αυτόν τον κάμπο προοδεύουν θαυμάσια ο καπνός και τα σιτηρά, και στα χαμηλότερα μέρη του οι πατάτες. Στα χωράφια του τμήματος Σάρπολη προοδεύουν μονάχα δημητριακά. Στο κατά μήκος του ρέματος Σαρακατσάνικα χωράφια προοδεύουν τα δημητριακά και οι πατάτες, μα έρχονται όλα τα χωράφια αυτά δεύτερα ύστερα από τα χωράφια Καρπουζλουκιού.                                                

      Εδώ κατ΄ανάγκην θα ερμηνέψουμε τις ονομασίες μερικών τοποθεσιών του χωριού.

 1) Σάρπολη (ξανθοχώραφα) από το τούρκικο Σαρή=ξανθός και το σλαυϊκό πολ=χωράφι. 

2) Σαρακατσάνικα, όπου είχαν πριν πολλά χρόνια  κατασκηνώσεις οι Σαρακατσάνοι. 

3) Καρπουζλούκι, όπου καλλιεργούσαν οι Τούρκοι καρπούζια. 

4) Σογιοτλούκ από το τούρκικο σογιούτ-ιτέα.

5) Μεζαρλούκια από το τούρκικο μεζάρ=μνήμα.

6 )Κρας-τεπέ από το σλαυϊκό κρας=κόκκινος, και από το τούρκικο τεπέ=λόφος.

7) Πελιτλούκ από το τούρκικο πελίτ=βαλανιδιά.

    Το χωριό μας βρίσκεται ανάμεσα στους δύο αμαξιτούς δρόμους Νευροκοπίου - Εξοχής και Νευροκοπίου - Ποταμών, και τον κάμπο του διασχίζουν αυτοκίνητα κάθε ώρα και στιγμή. Σήμερα έχομε και με την Δράμα και με τα γύρω χωριά καθημερινή συγκοινωνία με αυτοκίνητα, ενώ προ του 1959 ήμαστε για κλάματα. Η συγκοινωνία μας με το Κάτω Νευροκόπι χάρις στην νέα αμαξιτό ήταν εξασφαλισμένη, επίσης ήταν εξασφαλισμένη η συγκοινωνία μας και με την Εξοχή, μα η  συγκοινωνία μας με τα Λευκόγεια ήταν επισφαλής, γιατί  άμα έπεφταν μεγάλες βροχές και άμα έλιωναν τα χιόνια, πλημμυρούσε ο χείμαρρος του χωριού μας και εμποδιζόταν η συγκοινωνία αυτή για πολλές μέρες. Για να διορθωθή το κακό αυτό χρειαζόταν να φτιαχθή επάνω στον χείμαρρο του χωριού μας σιδερένιο γεφύρι. Το γεφύρι αυτό χρειαζόταν το λιγώτερο μισό εκατομμύριο δραχμές για να γίνη, και οι δραχμές αυτές βρίσκοταν πριν λίγα χρόνια στο ταμείο της Κοινότητας Λευκογείων, μα οι Λευκογειάτες δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πως το γεφύρι αυτό θα εξυπηρετούσε θαυμάσια τα συμφέροντα της Κοινότητός των και ξόδεψαν τα λεφτά αυτά αλλού. Πολλοί κάτοικοι της κοινότητας Λευκογείων λέγανε τότε: «Γιατί να φτιάξουμε το γεφύρι Χρυσοκεφάλου και να ωφεληθούν οι Χρυσοκεφαλιώτες ; Ας παν μόνοι τους να βγάλουν τα μάτια τους».

Μια περιήγηση στο χωριό.

   Μία μικρή βόλτα σε μέρη "εξωτικά", σε μέρη "μαγικά" με την βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής.

 

   Μία βόλτα, που θα μας φέρει αναμνήσεις, αναπολήσεις, ιστορίες, συγκινήσεις.