Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

 Σαν να μην μας έφταναν οι τόσες περιπέτειες για την αξιοποίηση του πλούτου του χωριού μας, μας ήρθε καβάλα και το ζήτημα του ναού του χωριού μας.
 
Το ζήτημα τούτο έχει ως εξής: Η ανέγερση του ναού μας άρχισε κατά το 1938 και τελείωσε κατά το 1955. Είχε και έχει ο ναός μας δύο εξωτερικές πόρτες, από τις οποίες την κυριώτερη που βλέπει προς Βορράν κατάντικρυ στο κέντρο του χωριού και στο δημόσιο δρόμο ζήτησε να την κλείση με τοίχο ο αείμνηστος Μητροπολίτης μας Αγαθάγγελος κατά το 1955, και αντ' αυτής σχεδίασε ούτος ν'ανοίξη κάτω από τα πλαγινά παράθυρα που σκεπάστηκαν εσχάτως από το καμπαναριό, μία πορτίτσα ύψους ενός περίπου μέτρου. Σχηματίσθηκε αμέσως μία τριμελής επιτροπή, από εμένα, τον Μανώλη Μαχαίραν και τον Αλέξανδρο Στεφανίδη, η οποία επιτροπή,

διαμαρτυρήθηκε εντονώτατα στον Μητροπολίτη, και εδήλωσεν εις αυτόν ότι είναι αδικία και αηδία να κλείση διαπαντός η πλέον εμφανίσιμη και μοναδική πόρτα του ναού μας,  η οποία πόρτα προσδίδει αφάνταστη μεγαλπρέπεια στην εμφάνιση του κτιρίου του ναού. Ο Μητρπολίτης μας απείλησε με συλλήψεις για να μας αναγκάση να υποχωρήσωμε, αλλ' εμείς βρήκαμε τους τεχνίτες που ανέλαβαν το γκρέμισμα της πόρτας και τους απείλησαμε με τη σειρά μας, και τότε αυτοί ειδοποίησαν τον Μητροπολίτη ότι αδυνατούν ν' αγγίξουν την πόρτα γιατί προβάλλεται από τους κατοίκους μεγάλη αντίδραση. Ο Μητροπολίτης υποχώρησε, και τώρα η πόρτα εκείνη η θαυμάσια, η μεγαλόπρεπη στέκεται στην θέση της ανέγγιχτη προς τιμήν της Επιτροπής που σχηματίσθηκε. Και σαν θέλετε το σωστό, η πόρτα αυτή ωνομάσθηκε από τον φιλοπαίγμονα λαόν μας πόρτα του Νυμφόπουλου.

   Μετά το 1962 φτιάχθηκε και το καμπαναριό του ναού μας με τις άοκνες προσπάθειες του εφημρίου του ναού μας Παπά Ελευθερίου Ιωσηφίδη.