Οι Τούρκοι του χωριού μας προ του 1923 είχαν ετήσια παραγωγή καπνού
μόλις 20 χιλιάδες οκάδες, αλλά έκαμαν το χωριό σιτοβολώνα όλης της
περιφέρειας με την εντατική καλλιέργεια των σιτηρών. Οι πρόσφυγες του
χωριού μας καταγίνονται και αυτοί με αφάνταστο ζήλο στην καλλιέργεια των
σιτηρών, του καπνού και της πατάτας. Σήμερα το χωριό μας (σ.σ. εννοεί
1969) καλλιεργεί συνολικά 10 χιλιάδες δεκαδικά στρέμματα γης. Από αυτά
τα 600 στρέμματα καλλιεργούνται με καπνό και αποδίδουν 50 περίπου
χιλιάδες κιλά, 3500 στρέμματα καλλιεργούνται με σιτάρι και αποδίδουν
400-500 χιλιάδες κιλά,1500 στρέμματα καλλιεργούνται με πατάτα και
αποδίδουν 1 εκατομμύριο κιλά, και τα υπόλοιπα 4000 περίπου στρέμματα
καλλιεργούνται με καλαμπόκι, φασόλια και λαχανικά.
Ετσι συμβαίνει η μεν Κοινότης Χρυσοκεφάλου να έχη βοσκήσιμες και δασικές εκτάσεις 5 περίπου χιλιάδες στρέμματα, οι δε μικρότερες απ' αυτήν Κοινότητες Εξοχής και Δασωτού και οι κατά τι μεγαλύτερες απ' αυτήν Κοινότητες Λευκογείων και Κάτω Νευροκοπίου να έχουν η καθεμιά βοσκήσιμες εκτάσεις 50 ως 100 χιλιάδες στρέμματα! Αυτό το ονομάζουν οι κάτοικοι Χρυσοκέφαλου Ξανθοπούλειον άγος!
συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου