ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ.

    

Του Γιώργου Μουρουζίδη.

 

 Ο καθαγιασμός των υδάτων στο ποτάμι του χωριού, στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Από το σχήμα και μόνο, μπορώ διακρίνω τον τότε ιερέα του χωριού τον παπά-Θόδωρο. Ο παπα-Θόδωρος γεννήθηκε το 1880 στην Σαμψούντα, όπου και χειροτονήθηκε.

   Ήταν τουρκόφωνος, αλλά φλογερός πόντιος και πατριώτης. Στο καράβι του ξεριζωμού έχασε την γυναίκα του και τον γιό του, από ελονοσία. Στο χωριό ζούσε με τον ψυχογιό του, τον Λεόντη και την βαφτιστικιά και ψυχοκόρη του, την Μαρία. Απότοκα ξεκληρισμένων οικογενειών και τα δυο παιδιά. Της Μαρίας ο άνδρας χάθηκε στον πόλεμο. Η συμπεριφορά του παπά απέναντι στα παιδιά ήταν σκληρή.

 

   Το τελετουργικό το βελτίωσε με την βοήθεια του σπουδαγμένου και εξαιρετικού Τραπεζούντιου ψάλτη Σωτηριάδη (πατέρα του Θεόδωρου). 

 

   Λέγεται ότι, στις αρχές της δεκαετίας του 50 εκκλησιάστηκε στην εκκλησία του χωριού αξιωματικός του στρατού, ο οποίος αφού παρακολούθησε την λειτουργία θέλησε στην συνέχεια να επικοινωνήσει με τον ιερέα, εξεπλάγη όμως όταν διαπίστωσε πως ο παπάς δεν μιλούσε ελληνικά.

 

   Το επώνυμο του ήταν Ελευθεριάδης, ενώ του ψυχογιού του Χ΄΄Αλεξιάδης, το Αμανατίδης τους δόθηκε συμβατικά όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

 

   Συχνά καβαλούσε το άλογο του, χειμώνα – καλοκαίρι, με το καλιμαύχι στον κόρφο του, για να λειτουργήσει ή να συλλειτουργήσει στα διπλανά χωριά. Διακόνησε μέχρι το 1958 και απεβίωσε το 1970.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     .